Testpage
Blaauboer revisited ofwel de liggende Blaauboer.
”
Het werk ‘Blaauboer revisited’ is een kunstwerk van de Wageningse kunstenaar René van Corven. Van Corven maakt in het ontwerp gebruik van oude elementen van het kunstwerk van Pieter Blaauboer (1924-2008) dat tot eind 2021 op de Dreijen bij het Transitorium stond. Omdat het gebouw gesloopt werd moest ook het kunstwerk weg.
Stichting Cultuur in Wageningen vond het jammer dat hiermee ook het laatste Wageningse werk van Blaauboer, een markante landschapsarchitect en kunstenaar uit Wageningen, zou verdwijnen. In samenwerking met andere geïnteresseerden is er onderzocht of er toch nog mogelijkheden waren om het kunstwerk voor de stad te behouden.
Na de sloop van het Transitorium werd met de universiteit overeengekomen dat Stichting Cultuur in Wageningen eigenaar zou worden van de overgebleven onderdelen, 4 hardhouten palen en een zwerfkei.
Eind 2022 deed de gemeente Wageningen een oproep aan Wageningse kunstenaars om een project in te dienen in het kader van de ondersteuning van kunstenaars in coronatijd. Dit gaf Stichting Cultuur in Wageningen de mogelijkheid om een kunstenaar vragen om met de behouden elementen een nieuw kunstwerk te maken.
René aan Corven legt zich onder meer toe op het maken van kunst in de buitenruimte. Zo was er werk van hem te zien tijdens de Linnaeus tentoonstelling, in het kleine arboretum, en Beelden op de Berg, in het grote arboretum.
De zoektocht naar een geschikte locatie verliep anders dan verwacht, maar Bert den Uijl van het bedrijf DUPP reageerde enthousiast. Het kunstwerk Blaauboer Revisited’ past exact op de locatie tussen het voormalige koetshuis van Hinkeloord, waar DUPP is gevestigd, en de Generaal Foulkesweg, alsof het er speciaal voor gemaakt is!
Picknick-for-one
De picknick-for-one plekken zijn bedoeld om de automobilist de
gelegenheid te geven zijn reis voor even te onderbreken. Om de benen te strekken, een sigaret te roken, te bellen maar vooral om het landschap tot zich te nemen. Op een plek voor hem of haar alleen want er kan maar één auto tegelijk parkeren. Alleen dan kan je ten volle genieten van de weidse blik die het landschap daar te bieden heeft.
Op zich is daar niet zo veel te zien. Decennialang waren koeien de meest in het oog lopende bewoners van het gebied maar tijden veranderen. De koeien zijn verdwenen en ook de boeren verlaten langzaam maar zeker het land van Maas en Waal.
Nieuwe tijden met nieuwe landschappelijke ingrepen. Wat vroeger ruilverkaveling heette, heet nu natuurontwikkeling.
Alleen hier geen natuurontwikkeling met traag meanderend waterplassen of niervormige paddenpoelen maar strakke lijnen en zuiver ronde vormen. Het maakt de poelkikker, de rosse grutto en de kievit immers niets uit wat voor vorm hun leefgebied heeft zolang het maar aan hun levensvoorwaarden voldoet.
Een nieuwe vorm van natuurontwikkeling die je kan beschouwen als de derde generatie ruilverkaveling van het land van Maas en Waal.